Po precyzyjniejszych obliczeniach nastąpiły zmiany w liczbie osób,
które mogą jednocześnie przebywać w naszych kościołach:

Sieroty - 20

Zacharzowice - 10

Pniów - 25

Uczestnicząc w liturgii należy zachowywać rządowe wytyczne - uczestnicząc w mszy św. zakrywamy twarz oraz zachowujemy od siebie bezpieczny odstęp (2 m).

Komunię świętą przyjmujemy na dłoń - podchodząc zachowujemy bezpieczną odległość, a znak pokoju przekazujemy przez skinienie głowy.

Jako, że jednorazowo w kościele może przebywać określona liczba wiernych prosimy, aby dać pierwszeństwo rodzinie, która zamawia intencję. W razie gdyby liczba ta nie była wystarczająca możemy uczestniczyć w mszy św. na zewnątrz kościoła, zachowując jednak bezpiecznie odległości (2 m).

WSKAZANIA BISKUPA GLIWICKIEGO

W nawiązaniu do Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zmienia się dotychczasowe postanowienia w następujący sposób:

1) Utrzymane zostają w mocy postanowienia Dekretu nr 363/20/A z dnia 25 marca 2020 roku oraz Komunikatu z dnia 10 kwietnia 2020 roku.

2) Do odwołania pozostaje w mocy dyspensa od obowiązku uczestniczenia we Mszy św. niedzielnej oraz w święta nakazane z dnia 12 marca 2020 roku o czym należy poinformować wszystkich parafian i jednocześnie w dalszym ciągu zachęcać ich do uczestniczenia we Mszy Świętej za pośrednictwem radia, telewizji lub internetu.

3) Zezwala się na odprawianie Mszy św. z ludem z zastrzeżeniem, że w kościele może przebywać maksymalnie taka ilość osób, aby na jednego wiernego przypadało co najmniej 15 m² powierzchni użytkowej kościoła.

4) Przypomina się, że osoby przebywające w kościele lub na cmentarzu zobowiązane są do zachowania sanitarnych wymogów bezpieczeństwa, w tym mają mieć zasłonięte usta i nos. Z obowiązku zakrywania ust i nosa zwolnieni są duchowni w czasie sprawowania obrzędów religijnych.

5) Do Komunii św. należy podchodzić z zachowaniem odpowiedniej odległości między poszczególnymi osobami. Zaleca się, aby Komunię św. przyjmować na rękę. Natomiast osoby przyjmujące Komunię św. do ust powinny przyjmować ją na końcu.

6) Kapłan udzielający Komunii św. musi obowiązkowo zdezynfekować ręce zarówno przed jej rozdaniem, jak i po zakończeniu obrzędu.

Kolejne wskazania będą publikowane w miarę ogłaszania nowych wytycznych przez władze państwowe.

+ Jan Kopiec
Biskup Gliwicki

Ilość osób w naszych kościołach:

Zacharzowice - 15 osób 10 osób

Sieroty - 25 osób 20 osób

Pniów - 35 osób 25 osób

Niedziela Miłosierdzia

Z Wilna przez Kraków na cały świat…

„Pierwszy” obraz Jezusa Miłosiernego namalowany w 1934 r. przez Eugeniusza Kazimirowskiego wg wskazówek siostry Faustyny znajdujący się w kościele p.w. Miłosierdzia Bożego w Wilnie

Przed nami Niedziela Miłosierdzia, to uroczystość, która akcentuje Miłosierdzie jako przymiot Boga. Miłosierdzie Boga jako przymiot jest uzasadniony biblijnie, dlatego kult teologicznie nie budzi żadnych zastrzeżeń. Św. Papież Jan Paweł II oficjalne nauczanie Kościoła o miłosierdziu Boga zawarł w encyklice „Bogaty w miłosierdzie”, które oparł na fundamencie Pisma Świętego, bo prywatne objawienia są potwierdzeniem przekazu biblijnego.

Rozkwit kultu Jezusa Miłosiernego bierze początek od św. Faustyny Kowalskiej zakonnicy żyjącej w latach 1905-38. To nic nowego, bo np. kult Najśw. Serca Jezusowego, który przyjął się w Kościele Powszechnym bierze początek od św. Małgorzaty Alacoque na przełomie XVIII/XIX wieku.

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie

Faustyna Kowalska zgłasza się i zostaje przyjęta do zakonu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Pochodziła z ubogiej, ale pobożnej rodziny, i została przyjęta jako siostra do najniższych posług w klasztorze. Początkową formację odbywa w Krakowie a po pięciu latach składa śluby wieczyste i zostaje skierowana do klasztoru w Płocku. Tam w 1931 roku doświadczyła pierwszych prywatnych objawień, które spisywała w „Dzienniczku” na prośbę spowiedników. Usłyszała polecenie Pana Jezusa, aby powstał obraz i zostało ustanowione święto Miłosierdzia Bożego (niedziela po Wielkanocy). W 1933 roku siostra Faustyna zostaje skierowana do Wilna do klasztoru na przedmieściach na Antokolu. Wilno było miastem uniwersyteckim i tam był też Wydział Teologii, na którym pracował jej spowiednik ks. Michał Sopoćko. On weryfikował autentyczność objawień. Początkowo niechętny, ale z czasem coraz bardziej przekonywał się o autentyczności objawień i znalazł malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, który podjął się namalowania obrazu według wizji s. Faustyny. Praca nad obrazem trwały od stycznia do czerwca 1934 roku. Wizerunek Jezusa Miłosiernego nie zadowolił siostry Faustyny, bo trudno przelać na płótno przeżycia mistyczne, które są przekazem serca, ale siostra usłyszała głos Pana: „Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce mojej....”. Pierwszy raz na widok publiczny obraz został wystawiony w Ostrej Bramie w 1935 roku w niedzielę po Wielkanocy. Kult rozpoczął się od roku 1937 wśród ludu Bożego prywatnie od obrazka z Koronką do Miłosierdzia Bożego. Wtedy już w Wilnie nie było siostry Faustyny, bo w 1936 roku została przeniesiona do Krakowa Łagiewnik. Wkroczenie wojsk sowieckich i zajecie Wileńszczyzny przez Związek Radziecki jako Socjalistycznej Republiki Litwy spowodowały represje i terror wobec Katolików i zamykanie kościołów. Obraz Jezusa Miłosiernego trafił do podominikańskiego kościoła Ducha Świętego, który za czasów sowieckich gromadził Polaków z całego Wilna i okolicy, bo w nim nabożeństwa były celebrowane tylko w języku polskim. Gdy kościół był remontowany obraz trafił na tereny Białorusi koło Grodna do parafii Nowa Ruda.

Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach

Apostoł miłosierdzia ks. Michał Sopoćko, aby uniknąć sowieckich represji jako nauczyciel akademicki musiał wyjechać z Wilna do Białegostoku, gdzie zmarł w opinii św. w 1975 roku. Zastanawiano się czy nie przemycić obrazu na teren Polski, ale absolutnie na to nie przystał ks. Sopoćko, gdyż podkreślał, że obraz należy do miasta Wilna. Po remoncie kościoła Ducha Świętego w Wilnie, obraz wrócił na swoje miejsce a kult odżył na nowo. Zaistniały dwa ośrodki propagujące na cały świat kult Jezusa Miłosiernego Wilno i Kraków. Dawna stolica Polski (korona) i stolica Litwy (Rzeczpospolita Obojga Narodów). Przed obrazem Jezusa Miłosiernego modlił się papież św. Jan Paweł II będąc na Litwie w roku 1993. Od 2005 roku obraz znajduje się w kościele Trójcy Przenajświętszej na wileńskiej starówce nieopodal kościoła Ducha Świętego, gdzie powstało sanktuarium Miłosierdzia Bożego. Wilno jest miastem miłosierdzia, bo ikona Matki Bożej Ostrobramskiej odbiera cześć jak Matko Miłosierdzia i w tym mieście znajduje się też pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego.

Obraz Jezusa Miłosiernego namalowany w 1944 r. przez Adolfa Hyłę znajdujący się w kaplicy klasztornej Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach

Dla większości obraz Jezusa Miłosiernego kojarzy się z dziełem krakowskiego malarza Adolfa Hyły, który namalował obraz wzorując się na wileńskim oryginale w roku 1944, który został umieszczony w kaplicy Sióstr Maryi Matki Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach. Siostra Faustyna tego wizerunku nie widziała, bo zmarła w roku 1938 roku. W granicach Polski kult Jezusa Miłosiernego rozwijał się bardzo wolno ze względu na sytuację represji Kościoła przez władze Polski Ludowej (uwięzienie ks. Prymasa, potem przygotowania do Milenium Chrztu Polski, zwołania II Soboru Watykańskiego). Kult rozpoczął się dynamicznie rozwijać w końcu lat sześćdziesiątych i trwa nieustannie a dużą zasługę w tym ma papież św. Jan Paweł II, bo Kraków Łagiewniki znajduje się na terenie diecezji, w której posługiwał jako biskup. U schyłku swego życia w roku 17.VIII.2002 roku konsekrował świątynię Miłosierdzia Bożego i dokonał „Aktu zawierzenia świata Miłosierdziu Bożemu”.

Wielu z nas ukochało modlitwę „Koronkę do Miłosierdzia Bożego” i praktykuje tę modlitwę. Należy jednać pamiętać, że do Pana Boga na modlitwie zwracamy się jako do osoby (ad personam) a nie do przymioty jakim jest miłosierdzie. Przymiot (cecha) zawsze związana jest z osobą, więc zwracamy się do Pana Jezusa Miłosiernego. Podobnie jak zwracamy się do Najśw . Serca Pana Jezusa, mając na uwadze to, że zwracamy się do Pana Jezusa, który jest pełnią miłości a symbolem tej miłości jest serce. Nasze relacje przez modlitwę muszą mieć zawsze charakter osobowy.

Ks. Proboszcz