„Mędrcy, poznali Prawdę, która wyzwala” (J 8,32)

Uroczystość Objawienia Pańskiego wiąże się z trzema wydarzeniami z życia Pana Jezusa. Kościół Katolicki (łaciński) akcentuje pokłon Mędrców. Kościół tradycji bizantyjskiej chrzest Pana Jezusa w Jordanie. Trzecim wydarzeniem epifanii jest cud przemiany wody w wino w Kanie Galilejskiej.

Mędrcy ukazują uniwersalizm i powszechność chrześcijaństwa i są ikoną wszystkich narodów świata. „Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon” (Mt 2,2). Mędrcy to także świat intelektu. Oni są osobami, które poszukują Prawdy, jako najwyższej wartości, wokół której można budować swoje życie. Rzeczywistość wiary i Boga, to nie przestrzeń statyczna, tylko proces nieustannego podążania, za gwiazdą w stronę tajemniczego światła. Proces poszukiwania Prawdy zawsze wiążę się z wysiłkiem. Tajemniczy Magowie podjęli trud podróży podążając za gwiazdą ze wschodu. Wschód zawsze kojarzy się ze światłem i początkiem dnia oraz nadzieją. Poszukiwanie, ma w sobie, również ryzyko i niebezpieczeństwo błądzenia. To, co jest oczywiste i nawet logiczne, nie zawsze jest prawdziwe. Mędrcy poszukiwali króla, więc logicznym i oczywistym, było szukać w królewskim pałacu: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski?” (Mt 2,2). Mędrcy byli pewni, że król to dwór, przepych, pałac, słudzy, wojsko. Idea monarchy biblijna była zupełnie inna i nie praktykowana przez świat. Król, to Boży Pomazaniec, który będzie dbał o swój lud, z narażeniem swojego życia. Będzie chronił strzegł swoich poddanych, którzy są mu powierzeni. Pan Jezus nie ukrywał swojej królewskiej godności, ale w konfrontacji z Piłatem powiedział: „Moje królestwo nie jest z tego świata” (J 18,36). Argumentuje, że gdyby był monarchą w wizji Piłata: „Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd” (J 8,36) Za królestwem tego świata, nie zawsze stoi sprawiedliwość i szlachetność, tylko intrygi: „Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima” (Mt 2,3).

Mędrcy są konsekwentni kierują się do Betlejem zgodnie ze wskazaniami Heroda i tam prowadzi ich gwiazda ze wschodu. Postawa Mędrców, to nieustanne zmierzanie do Prawdy. U schyłku życia pytany papież św. Jan Paweł II, które teraz dla niego najważniejsze jest zdanie Pisma Świętego, zacytował: „..poznacie prawdę a prawda was wyzwoli” (J 8,32). Magowie są tą kategorią ludzi. Mając za sobą daleką podróż mogli spodziewać się czegoś nadzwyczajnego, albo wprost sensacyjnego. Gwiazda zatrzymała się nad miejscem, już nie stajnią tylko „domem” (Mt 2,10), bo ktoś musiał przygarnąć Świętą Rodzinę. Betlejem było rodzinną miejscowości Józefa. Oczekiwania Mędrców mogły być inne, bo szukali monarchy, a znaleźli zwykła rodzinę bez pałacu dworu i służby. Byli uczciwymi i konsekwentnymi „poszukiwaczami”, bo: „Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon” (Mt 2,11). W postawie Mędrców nie ma zarozumialstwa czy pychy współczesnego świata nauki, tylko pokora, albo wprost niewolnictwo i posłuszeństwo Prawdzie „upadli na twarz” (Mt 2,11). Dary przyniesione zapowiadają co czeka „króla żydowskiego”. Kadzidło to uznanie w Dzieciątku Boga, mirra używana jest do kadzidła jak wonność i dym miły Panu Bogu. Mirra była też używana do balsamowania zwłok i to było zapowiedzią cierpienia. Złoto zaś należy do skarbca a tym zarządza król.

Odkrycie Prawdy czyni człowieka wolnym: : „..poznacie prawdę a prawda was wyzwoli” (J 8,32). Mędrcy inaczej myślą i działają: „.inną drogą udali się do ojczyzny” (Mt 2,12). Herod zobowiązał ich, aby mu „donieśli” gdzie jest Dzieciątko. Pojęcie „donieść” nie ma w sobie żadnych pozytywnych treści. Magowie nie biorą udziału w knowaniach i intrygach Heroda, bo stali się ludźmi wolnymi. Wracają inna drogą, aby minąć Jerozolimę i Heroda.

W pluralizmie współczesnych poglądów i ideologii oraz zamieszania aksjologicznego (relatywizm – nie ma niezmiennych norm i zasad postępowania), stają przed nami Mędrcy, jako ludzie poszukujący odnajdujący Prawdę, która zmienia ich życie i czyni ich wolnymi.

ks. Andrzej Plaskowski

Inaczej w tym roku…Boże Narodzenie

         Oficjalne dane z powodu covid-19 hospitalizowanych jest przeszło 17 000 osób. W poprzednich latach w szpitalach pozostawali tylko najciężej chorzy. Na kwarantannie przebywa ponad 180 000 ludzi. W wigilijnych i świątecznych spotkaniach są ograniczenia. Nie ma rodziny, której nie dotknąłby covid. Nasze życie naznaczone jest lękiem i niepokojem.

W tym roku nie było „bożonarodzeniowego show”. Nie będzie tak licznego biesiadowania i spotkań rodzinnych. Otwiera się jednak przed nami okazja do głębokiej refleksji nad tajemnicą wcielenia. Bóg stał się człowiekiem. Śpiewamy w kolędzie: „wydał Bóstwo na ubóstwo”. Świętujemy narodziny Jezusa Chrystusa. Poprzednie lata, do których myślą wracamy z nostalgią i sentymentem, były naznaczone często jedynie konsumpcją a nie głębokim przeżyciem tajemnicy wcielenia. W tym roku nie było szału zakupów i przygotowywania na taką skalę prezentów. Przyzwyczailiśmy się do już tego, że nawet świąteczny opłatek, można nabyć w Centrum Handlowym od urodziwego aniołka. Zwykle opłatek rozprowadza parafia i czerpie z tego dochód na parafialne cele. W naszej parafii opłatki mamy wypieczone w przestrzeni modlitwy sióstr Benedyktynek z Drohiczyna, które z głębokiej klauzurze klasztoru kontemplacyjnego modlą się na naszą parafię. Boże Narodzenie poprzednich lat w swojej oprawie miały coś z show czy filmów Disneya.

W dominikańskim miesięczniku „W drodze” ukazał się artykuł socjologa religii Rafała Cekiera z Uniwersytetu Śląskiego pt. „Urodziny bez solenizanta”. Autor podkreśla, że zewnętrza oprawa świat wyparła Solenizanta. Każda okazja jest dobra, aby lepiej zjeść czy nawet się napić. Zaczęliśmy pomijać Tego, dla którego podejmujemy tyle trudu. Może być, choinka, opłatek, prezenty nawet kolęda, ale bez Solenizanta. Na Śląsku dzieci miedzy sobą się pytają: „Co otrzymałeś od Dzieciątka?”

Sytuacja, która jest naszym udziałem, być może jest upominaniem się Pana Jezusa o swoje miejsce we współczesnym świecie. Sytuacja się powtarza z czasów Chrystusa: „Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli” J 1,11. Święta w wymiarze konsumpcji przeżywają także osoby niewierzące. Ze względu na kulturę narodową są gotowi pójść do kościoła na Mszę św. w Boże Narodzenie czy Wielkanoc, bo taka tradycja.

„Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili” J 1,13. Józef i Maryja nie znaleźli miejsca w gospodzie (por. Łk 2,7). Oby Dzieciatko znalazło dach nad głową w naszych domach. Mamy ograniczone możliwości uczestniczenia bezpośrednio w liturgii, ale zawsze pozostają środki przekazu. W naszych rodzinach, gdzie jest mniej gości, możemy więcej poświęcić czasu dla siebie, dla budowania rodzinnych relacji. Są to dni wolne od pracy, więc rodzice mogą zająć się bardziej dziećmi i katechezą rodzinną. Przeżywajmy urodziny Pana Jezusa z „Solenizantem”.

„Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami”

(J 1,14)

Bóg, który stał się człowiekiem mocą Ducha Świętego i narodził się z Maryi Panny, niech nam błogosławi i da nam wewnętrzny pokój. On jest Księciem Pokoju, i lekarstwem na wszystkie bolączki człowieka, niech nam błogosławi.  Podnieś rączkę Boże Dziecię błogosław ludowi swemu!