Strona Główna
O godz. 18:00 zapraszamy na transmisję z uroczystej Liturgii Wigilii Paschalnej z kościoła parafialnego w Sierotach.
Link to transmisji w górnej zakładce lub pod tym odnośnikiem: TRANSMISJA.
Wigilia Paschalna rozpoczyna się przy zgaszonym świetle, również w domu zgaśmy na początku światło. Naszykujmy wcześniej świecę (ładną, dużą), którą zapalimy, gdy ksiądz zapali paschał. Niech ta świeca stoi też na stole podczas kolacji lub śniadania wielkanocnego. Możemy również przygotować świece dla każdego członka rodziny, aby tak jak w trakcie Wigilii Paschalnej trzymać je zapalone podczas Liturgii Światła oraz odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych.
Triduum Paschalne
Wigilia Paschalna i Wielkanoc
Etymologia słowa „Wielkanoc” niesie z sobą ogromną treść (wielka i noc). Wielkanoc rozpoczynamy najpiękniejszą liturgią całego roku Wigilią Paschalną. Powinna rozpocząć się o zmroku. Wigilia oznacza „czuwać z łac. vigilamus”. To zakłada, że mamy czas, i nigdzie się nie śpieszymy, tylko trwamy w gotowości i czekamy Zmartwychwstanie Pana. Prawdziwy Uczeń Pana nie może przespać takiej nocy.
"Zmartwychwstanie" - Rafael Santi (1499-1502)
Źródło - Wikipedia
Wigilia Paschalna, to punkt kulminacyjny wiary chrześcijańskiej. W tę najświętszą noc Chrystus przechodzi ze śmierci do życia. My w tym wydarzeniu też uczestniczymy. Liturgia Wigilia Paschalnej rozpoczyna się „Liturgią Światła”. Lud Boży gromadzi się wokół ognia (dlatego o zmroku), gdzie następuje poświęcenie ognia. Na paschale (gruba świeca - znak Zmartwychwstałego Pana) kapłan rylcem żłobi krzyż oraz greckie litery Alfa i Omega (początek i koniec alfabetu) oraz bieżący rok i towarzyszą temu słowa: „Chrystus wczoraj i dziś; Początek i koniec; Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen”. Umieszczając pięć ziaren, jako znak Chrystusowych ran, kapłan używa słów: „Przez swoje święte rany jaśniejące chwałą niech nas strzeże i zachowuje Chrystus Pan. Amen”. Zapalając paschał z poświęconego ognia celebrans używa słów: „Niech światło Chrystusa chwalebnie zmartwychwstałego rozproszy ciemności naszych serc i umysłów”. Kapłan albo diakon na czele prowadzi procesję do kościoła niosąc płonący paschał i trzykrotnie śpiewa: „Światło Chrystusa!", a lud opodpowiada: "Bogu niech będą dzięki”. Od paschału wszyscy odpalają swoje świece i z mroku powoli rodzi się jasność. Paschał umieszcza się w centralnym miejscu obok ołtarza i następuje śpiew „Exultetu” - wielkanocnego orędzia, które wprowadza nas w misterium przejścia Chrystusa ze śmierci do życia.
Liturgia słowa jest rozbudowana (czuwanie, mamy czas, aby słuchać Słowo Boże) ze Starego Testamentu (może być siedem, a minimum trzy lekcje) oraz Nowego Testamentu (dwie: Epistoła i Ewangelia). Uroczysty śpiew aklamacji „Alleluja” wprowadza nas w klimat radości Zmartwychwstania Pańskiego. Mateuszowa Ewangelia przekazuje nam opis pustego grobu i ukazanie się Zmartwychwstałego niewiastom, które oznajmiają tę wieść innym.
Od starożytności, chrztu (dorosłym) udzielano podczas Wigilii Paschalnej, stąd ma miejsce „Liturgia Chrzcielna”. Rozpoczyna się ona litanią do Wszystkich Świętych. Chrzest jest pierwszym i najważniejszym sakramentem, bo przez zanurzenie w Chrystusie nowo ochrzczony przechodzi ze śmierci do życia. Gdy nie ma katechumenów poświęca się tylko wodę do chrztu umieszczając paschał w wodzie i towarzyszą temu znakowi słowa: „Prosimy Cię, Panie, niech przez Twojego Syna zstąpi na tę wodę moc Ducha Świętego, aby wszyscy przez chrzest pogrzebani razem z Chrystusem w śmierci, z Nim też powstali do nowego życia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.”. Każdy przyjmujący chrzest zanurza się w tajemnicę Trójcy Przenajświętszej, więc po poświeceniu wody chrzcielnej śpiewa się doksologię; „Chwała Ojcu…”. Uczestniczący Lud Boży w Wigilii Paschalnej wyznaje swoją wiarę i odnawia przymierze chrztu św. Zdecydowana większość z nas chrzest przyjmowała jako niemowlę, więc odnowienie przymierza chrztu podczas Wigilii Paschalnej ma ogromne znaczenie, bo raz w roku można tego dokonać w sposób pełni świadomy i odpowiedzialny w okolicznościach Wielkanocy. Konsekwencją tych obrzędów jest pokropienie wiernych poświęconą wodą chrzcielną na znak przyjętego kiedyś chrztu.
Po „Liturgii Chrzcielnej” rozpoczyna się „Liturgia Eucharystyczna” poprzedzona modlitwą wiernych. Od momentu „Gloria” a potem „Alleluja” w Liturgii Słowa, grają organy i używa się dzwonów, więc Msza św. ma najbardziej uroczysty charakter, bo to największe święta chrześcijańskie. Dlatego też mamy obowiązek Komunii Wielkanocnej.
Wigilia Paschalna powinna zakończyć procesją wielkanocną, gdy na czele zamiast krzyża niesie się figurę Chrystusa Zmartwychwstałego i równolegle niesie się krzyż ze stułą kapłańską koloru czerwonego, wtedy też powinny rozbrzmiewać wszystkie dzwony oznajmiając światu Zmartwychwstanie Chrystusa. Po tej liturgii można zasiąść do stołu wielkanocnego. Kto uczestniczył w Wigilii Paschalnej spełnił obowiązek uczestnictwa we Mszy św.
Z praktycznych względów (noc, wierni z dalszych okolic przychodzili do kościoła) zrodziła się praktyka Mszy św. rezurekcyjnej o świcie, która rozpoczyna się odkryciem pustego grobu i procesją rezurekcyjną wokół kościoła i uroczystą Mszą św. a potem śniadaniem wielkanocnym. Spożywanie pokarmów wielkanocnych poświęconych w Wielką Sobotę ma swoją treść, gdy uczestniczy się misterium Zmartwychwstania Pańskiego uobecnianego podczas Wigilii Paschalnej albo Mszy Rezurekcyjnej.
Wielkanoc roku 2020 przyjdzie się dla większości wiernych spędzić w domu i uczestniczyć w liturgii wielkanocnej wirtualnie, dlatego pozwoliłem sobie na wprowadzenie do czekającej nas liturgii. Piękna liturgia z wiadomych względów ograniczy się do tego co najistotniejsze i nie będzie tak uroczysta jak zwykle. Nasze pozostanie w domu, to nasza ofiara, którą włączamy w krzyż Chrystusa. Zdaję sobie z sprawę, jak dla Was jest trudno, nie korzystać w sposób zwykły z sakramentów (spowiedź) i Komunii św. wielkanocnej. Czynimy to sposób duchowy i można posłużyć się tekstem:
„Jezu mój, wierzę, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie. Miłuję Cię nade wszystko i pragnę zjednoczyć się z Tobą w mojej duszy. Ponieważ teraz nie mogę Cię przyjąć sakramentalnie, przyjdź przynajmniej duchowo do mego serca. Jednoczę się z Tobą jakbyś rzeczywiście był we mnie obecny, oddaję Ci się zupełnie i proszę gorąco: nie dozwól, abym kiedykolwiek oddalił się od Ciebie. Amen.".
Nic nie dzieje się bez woli Boga. Przeżywamy coś, czego nie było przez setki lat, to historia, którą tworzymy i mamy w niej udział, a też jesteśmy świadomi odpustów Boga. Śmierć Chrystusa, dla wielu uczniów wydawało się, że kończy wszystko, a to stało się początkiem nowego życia. Pan Bóg przemawia przez znaki i różne sytuację. Boimy się i lękamy co nas czeka? Uczniowie po śmierci Pana też lękali się zemsty, bo po Mistrzu była kolej na Uczniów, ale Zmartwychwstały Pan, wszystkich zaskoczył i odmienił całą rzeczywistość życia. Zmartwychwstały Pan może odmienić wszystko…, ale potrzebuje nas, aby nowina o Zmartwychwstaniu dotarła wszędzie. Podajmy się woli Boga i pełni nadziei patrzymy w przyszłość, bo Zmartwychwstały Pan, potem w kontekście Zesłania Ducha Świętego, odmienił oblicze Ziemi.
Ks. Andrzej
Ps. Zapraszam do naszych kościołów na indywidualną modlitwę i bardzo proszę,
aby jednocześnie było nie więcej jak 5 osób.
Triduum Paschalne
Wielka Sobota
Wielką Sobota to pamiątka wydarzenia, gdy Pan Jezus zstępuje do piekieł (nie piekła). Katechizm naucza: „Zmarły Chrystus, w swojej duszy zjednoczonej z Jego Boską Osobą, zstąpił do krainy zmarłych. Otworzył On bramy nieba sprawiedliwym, którzy Go poprzedzili” (KKK 637). Oznacza to, że Pan Jezus wyprowadził z otchłani dusze wszystkich sprawiedliwych, którzy oczekiwali na Mesjasza, począwszy od pierwszych rodziców. Każdy człowiek przez swoją duszę nieśmiertelną jest powołany do wieczności. „Chrystus zstąpił więc do otchłani śmierci , aby umarli usłyszeli "głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą", żyli (J 5, 25). Jezus, "Dawca życia" (Dz 3, 15), przez śmierć pokonał tego, "który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła", i wyzwolił "tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli" (Hbr 2,14-15). Od tej chwili Chrystus Zmartwychwstały ma "klucze śmierci i Otchłani" (Ap 1, 18), a na imię Jezusa zgina się "każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych" (Flp 2,10). (KKK 635). W liturgii Bizantyjskiej tę prawdę wiary pięknie oddaje Troparion Wielkiej Nocy: „Wielka cisza spowiła ziemię; wielka na niej cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król zasnął, ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele, a wzbudził tych, którzy spali od wieków... Idzie, by odnaleźć pierwszego człowieka, jak zgubioną owieczkę. Pragnie nawiedzić tych, którzy siedzą zupełnie pogrążeni w cieniu śmierci; by wyzwolić z bólów niewolnika Adama, a wraz z nim niewolnicę Ewę, idzie On, który jest ich Bogiem i Synem Ewy... "Oto Ja, twój Bóg, który dla ciebie stałem się twoim synem... Zbudź się, który śpisz! Nie po to bowiem cię stworzyłem, byś pozostawał spętany w Otchłani. Powstań z martwych, albowiem jestem życiem umarłych” .
W Wielką Sobotę wierni gromadzą się w kościołach na adoracji przy Bożym Grobie. Są w kościołach budowane według przekazu biblijnego, chociaż zdarza się, że wnoszą motywy współczesnych wydarzeń. Istnieje tradycja, że przy Grobie Pańskim pełnią honorową wartę Służby Mundurowe (np. strażacy). Ten dzień jest okazją do indywidualnej modlitwy. Zwyczajowo zachowuje się post jakościowy.
Polską tradycją jest poświęcenie pokarmów wielkanocnych. Kapłan błogosławi potrawy w koszyczku i kropi wodą święconą. W koszyku musi być jajko jako symbol nowego życia. Chleb i sól mają miejsce w koszyku, bo pieczywo jest podstawą życia a sól nadaje smak i naturalnie konserwuje. Wędlina jest oznaką dostatku i symbolizuje życie. Chrzan zaś jest oznaką siły i krzepliwości. Dla wielu obrzęd ten jest centralnym wydarzeniem Wielkanocy do tego stopnia, że Zmartwychwstały staję marginesem świętowania. Takie podejście staje się wprost zabobonem a nie ma nic wspólnego z chrześcijańską wiarą.
W tym roku ze względu na epidemię ceremonia ta została przeniesiona do rodzin Kościoła Domowego. Na wzór wieczerzy paschalnej, gdy głowa rodziny wspomina cudowne wyjście Narodu Wybranego z niewoli egipskiej, tak głowa katolickiej rodziny ma poprowadzić ceremonie rozpoczynające śniadanie wielkanocne:
Bracia i siostry, posłuchajmy słów Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie troszczcie się zbytnio i nie mówicie: co będziemy jeść? co będziemy pić? Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”.
Po odczytaniu tekstu przewodniczący mówi:
Módlmy się: Z radością wysławiamy Ciebie, Panie Jezu Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu ukazałeś się uczniom przy łamaniu chleba. Bądź z nami, kiedy z wdzięcznością spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj w braciach przyjmujemy Ciebie w gościnę, przyjmij nas jako biesiadników w Twoim królestwie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
Po posiłku ojciec rodziny lub przewodniczący mówi: Uczniowie poznali Pana. Alleluja
Wszyscy: Przy łamaniu chleba. Alleluja.
Módlmy się: Boże, źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze trwało w nas nowe życie, które wysłużył nam Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam go udzielił. Który żyje i króluje na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
Ks. Proboszcz
