Boże Ciało to święto, które kojarzy się zazwyczaj z pięknymi ołtarzami , z uroczystą procesją i z dziećmi sypiącymi kwiaty. Jest to uroczystość ku czci Najświętszego Sakramentu i jest świętem nakazanym. Warto poznać historię tego święta i tradycje z nim związane.
Początki Bożego Ciała sięgają XIII wieku. Wprowadzenie tej uroczystości do kalendarza liturgicznego poprzedziły objawienia bł. Julianny, przeoryszy augustianek z klasztoru Mont Cornillon w Belgii. Wówczas obecność Chrystusa pod postacią chleba i wina w eucharystii była często kwestionowana. Impulsem do ustanowienia święta był cud. Kiedy kapłan podczas mszy św. łamał zgodnie z rytem konsekrowaną hostię, ta niespodziewanie zaczęła krwawić. W 1264 r. papież Urban IV bullą Transiturus ustanowił tę uroczystość dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny jej wprowadzenia wskazał: zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu. Jednakże ze względu na śmierć Urbana IV bulla ta nie została ogłoszona, a tym samym uroczystość nie została ustanowiona. Uczynił to dopiero papież Jan XXII, który umieścił powyższą bullę w Klementynach. W Polsce to święto rozpowszechniło się w 1320 r. , kiedy bp Nanker wprowadził to święto w diecezji krakowskiej.
W Polsce uroczystość ta jest obchodzona w czwartek po uroczystości Trójcy Świętej. Jest to święto ruchome, które wypada sześćdziesiąt dni po Wielkanocy. Najwcześniej może wypaść 21 maja, a najpóźniej 24 czerwca. W tym dniu wspominamy Ostatnią Wieczerzę i Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. Po mszy św. odbywa się uroczysta procesja. Na czele procesji niesiona jest zawsze monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Zatrzymuje się przy czterech ołtarzach, które są przygotowane przez wiernych. Są one ozdobione gałęziami brzozy lub lipy oraz kwiatami. Ołtarzy jest tyle, ilu było ewangelistów. Na każdym przystanku są odczytywane fragmenty z jednej ewangelii. Kolejno: Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Wiele symboli związanych z Świętem Ciała i Krwi Pańskiej sięga swoimi korzeniami czasów pogańskich. Jednym z najważniejszych jest monstrancja, czyli złoty kielich, w którym umieszczone jest mistyczne ciało Pana Jezusa. Naczynie to wiązało się z narodzinami, śmiercią i odrodzeniem. Symbolika ta została przejęta przez chrześcijaństwo z pradawnych symboli obrzędowych odwracając ich znaczenie. Po obchodach święta wierni zabierają ze sobą do domu gałązki drzewek, które były wcześniej poświęcone przez kapłana. Mają one chronić nasze domy przed piorunami i innymi niebezpieczeństwami. W niektórych parafiach zwyczajem jest święcenie ziół i kwiatów. Po poświęceniu należy je zasuszyć i wykorzystywać w celach leczniczych zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Z świętem Bożego Ciała jest też związane wiele modlitw m. in. koronka do najdroższej Krwi Pana Jezusa. Najmłodsze dzieci w tym dniu w czasie procesji sypią kwiaty dla Pana Jezusa.
Boże Ciało to piękne święto, z którym wiąże się wiele zwyczajów. Warto je kultywować. Są bowiem one wyrazem naszej wiary. Jednak nie zapominajmy o prawdziwej istocie tej uroczystości. (M.S.)
