Strona Główna

Slowo ks. proboszcza - Wielki post 2021

„Prochem jesteś i w proch się obrócisz”

„Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”

Te słowa towarzyszą obrzędowi posypania głowy popiołem, podczas Mszy św. w środę popielcową. W ten sposób rozpoczynamy 40 dniowy okres wielkiego postu. Pan Jezus nim rozpoczął swoja publiczną działalność 40 dni przebywał na pustyni na modlitwie, gdzie był kuszony przez szatana (Łk 4, 1-13). Naród Wybrany wędrował symboliczne 40 lat do Ziemi Obiecanej, podczas których doświadczał oczyszczenia (Wj 12-40). Mojżesz przebywał też tyle dni na Synaju. Prorok Jonasz także szedł 40 dni przez Niniwę wzywając do pokuty.

Rozpoczynamy okres pokuty a stojąc na linii startu powinniśmy stanąć w prawdzie. Człowiek nie jest doskonały, bo grzeszy wybierając zło. Każdy w swojej słabości nie pozostaje sam, bo Bóg wyciąga do niego rękę i zaprasza do pracy nad sobą i zmaganiem się ze swoją grzeszną naturą. Środa popielcowa to linia startu do walki ze swoją słabością.

Środkami do pokonani swojej słabości są (kolejność z „Kazania na Górze” Mt 5-6): jałmużna, modlitwa i post. Jałmużna to wszelkie dobre uczynki wykonane bezinteresownie (w ukryciu). Modlitwa jednoczy nas z Bogiem. Pan Jezus przestrzega nas przed gadulstwem na modlitwie, aby wsłuchać się w głos Boga. Biblijna „izdebka” jest gwarancją bycia sam na sam z Bogiem i usłyszenia Jego głosu. Modlitwa indywidualna ubogaca modlitwę wspólnotową a przede wszystkim liturgię. Post zaś oraz wszystkie wyrzeczenia prowadzą do panowania ducha nad ciałem.

Najczęściej entuzjazm z linii startu szybko gaśnie i wkrada się zniechęcenie, albo wprost znużenie (accedia). Zwykle jest to efektem motywu z jakiego podejmuję dzieła pokuty. Wszelkie wyrzeczenia jeśli mają służyć uwypukleniu naszego „ego” jacy to jesteśmy wspaniali (okres wielkiego postu ktoś rezygnuje np. z alkoholu, papierosów albo słodyczy), aby uzyskać samozadowolenie, albo podziw innych, to pycha i egoizm. Pan Jezus nieustannie mówi o „ukryciu”, a nie żeby ze względu na podziw ludzi.

Powrót do systematycznej modlitwy (pacierz) to powinien być pierwszy krok na drodze pokuty. Pan Jezus modlił się w miejscach ustronnych nawet kosztem własnego snu (Mk 1,33). Aktywny i owocny udział w niedzielnej Mszy św., aby pozwolić się dotknąć słowu Bożemu, bo to prawdziwe spotkanie z Panem. Okres wielkiego postu to także nabożeństwa pasyjne: „Droga Krzyżowa” i „Gorzkie Żale”. Katolicką medytacją jest modlitwa różańcowa.

Post należy rozumieć, nie tylko dosłownie, jako ograniczenie pokarmu, ale też wszelkie wyrzeczenia. Obecnie wewnętrznie jesteśmy zatruwani przez współczesną kinematografię czy muzykę. Okres wielkiego postu jest dobrym czasem, aby wrócić do budującej lektury (np. powieść), albo słuchać innej muzyki.

Jałmużna to efekt rezygnacji z czegoś co w rozsądnych wymiarach nie jest grzechem (papierosy, alkohol, ograniczenie gier komputerowych). Środki finansowe albo czas, które zyskujemy powinny być w szlachetny sposób spożytkowane (działalność dobroczynna, dłuższy sen ratujący zdrowie, pomoc starszym osobom).

Katolicy tworzą wspólnotę parafialną, która gromadzi się w kościele a coraz mniej jest osób, które traktują kościół jako „swój”, bo wtedy pociąga to za sobą troskę o parafialne dobro wspólne. Łatwo jest oceniać jaki jest porządek w kościele, jaki jest też jego wystrój czy obejście, nie angażując się w prace dla parafii (unikanie, rezygnacja z prac na rzecz parafii). Zatroskanie o dobro wspólne parafii świadczy o głębokim życiu duchowym.

Stajemy na linii startu do przemiany, aby to nie był kolejny falstart, należy nie budować swojej pychy i egoizmu, tylko pozwolić działać Panu Bogu w naszym życiu i korzystać ze środków pokuty: modlitwy, postu i jałmużny.

ks. Andrzej Plaskowski